Νομοσχέδιο ΥΠΕΘΑ: Νικητές και χαμένοι από το νέο άρθρο για το συνδικαλισμό των στρατιωτικών

Του Θανάση Π. Δαβάκη*

Όποιος διαβάσει το άρθρο 27 του νομοσχεδίου που ο κ. υπουργός Εθνικής Άμυνας κατέθεσε προς επεξεργασία και συζήτηση στη Βουλή, από την πρώτη στιγμή θα καταλάβει ότι η εφαρμογή των όσων προβλέπονται σε αυτό δε θα οδηγήσει σε ουσιαστική βελτίωση της καθημερινότητας που η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών βιώνουν στον εργασιακό, προσωπικό ή οικογενειακό τους χώρο. Για την ακρίβεια, φαίνεται πως οι μόνοι κερδισμένοι από την έναρξη της ισχύος του άρθρου 27 θα είναι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και ορισμένα καλά δικτυωμένα στελέχη του στρατιωτικού συνδικαλιστικού χώρου.

Το άρθρο 27 επιφέρει επτά μεγάλες αλλαγές στο μέχρι σήμερα σε ισχύ πλαίσιο για το στρατιωτικό συνδικαλισμό, έτσι όπως αυτό ορίζεται στο άρθρο 30Γ του Ν. 1264/1982. Οι αλλαγές αυτές στοχεύουν στην αναδιαμόρφωση του πλαισίου για το συνδικαλισμό με τρόπο που ευνοεί υποψηφίους με καλή δικτύωση, εσωτερική πληροφόρηση και δυνατότητα κινητοποίησης μικρού, αλλά κρίσιμου, αριθμού υποστηρικτών. Εν ολίγοις, για την ανάληψη και διατήρηση μίας εκ των πολλών προνομιούχων θέσεων στα διοικητικά συμβούλια των πρωτοβάθμιων σωματείων θα αρκεί η δημιουργία ενός δικτύου σχέσεων εξάρτησης και δε θα απαιτείται η ανάπτυξη ουσιαστικής συνδικαλιστικής δράσης υπέρ των συμφερόντων των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Δείγματα γραφής προς αυτήν την κατεύθυνση έχουν ήδη παρατηρηθεί με τη μέχρι σήμερα εξαιρετικά χλιαρή αντιμετώπιση που τμήμα των συνδικαλιστών έχουν επιδείξει απέναντι στα πολλά ψεύδη και τις αναρίθμητες κυβιστήσεις του κ. υπουργού Εθνικής Άμυνας.

Το ερώτημα, λοιπόν, που ανακύπτει είναι: τι κερδίζει η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων από τις προβλεπόμενες στο άρθρο 27 ρυθμίσεις; Η απάντηση είναι απλή και συγκεκριμένη: απολύτως τίποτε. Οι προωθούμενες ρυθμίσεις δεν πρόκειται να συμβάλουν ούτε κατ’ ελάχιστο στην πιθανότητα ο κ. Καμμένος να τηρήσει τις πολλές του δεσμεύσεις προς το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Με άλλα λόγια, η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία δε θα οδηγήσει ούτε στην καταβολή του υπολοίπου της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, ούτε στην αντιστροφή των επιπτώσεων από την εφαρμογή της προσωπικής διαφοράς στα ειδικά μισθολόγια, ούτε στην αύξηση των πενιχρών μέχρι σήμερα εσόδων από την αξιοποίηση της περιουσίας των Ταμείων, ούτε στην υλοποίηση κανενός από τους υπόλοιπους μεγαλεπήβολους στόχους που κατά καιρούς ο κ. υπουργός Εθνικής Άμυνας έχει εξαγγείλει.

Όπως είχα αναφέρει και κατά τη διάρκεια της συζήτησης του άρθρου 50 του Ν. 4407/2016, στην οποία υπήρξα εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, η λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων δε βρίσκεται στη θεσμοθέτηση της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, αλλά στην ύπαρξη μίας πολιτικής ηγεσίας με πραγματική διαχειριστική ικανότητα και δυνατότητα ορισμού σαφών προτεραιοτήτων. Η εισαγωγή της συνδικαλιστικής διαμεσολάβησης το μόνο αποτέλεσμα που επιφέρει είναι η δια νόμου επιβολή στις Ένοπλες Δυνάμεις μίας δομής, η οποία μικρή σχέση έχει με τις στρατιωτικές αρετές και το στρατιωτικό πνεύμα.

*Ο Θανάσης Π. Δαβάκης είναι βουλευτής Λακωνίας της Νέας Δημοκρατίας και π. υφυπουργός Εθνικής Άμυνας.