«Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει…» του Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Ευσταθίου

Χριστιανοί μου Ἀγαπητοί,

Τό πολυσήμαντο γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου, πού τόσο μεγαλόπρεπα τό γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, γίνεται ἀφορμή νά τό συνεορτάζει καί ὅλη ἡ φύση. Ἡ λογική καί ἡ ἄλογη κτίση, τά ἔμψυχα καί τά ἄψυχα, τά ὁρατά καί τά ἀόρατα, τά ἐπίγεια καί τά ἐπουράνια σήμερα συναντῶνται, ἑνώνουν τίς ὅποιες φωνές τους, χρησιμοποιοῦν τόν δικό τους τρόπο συμμετοχῆς, χαίρονται, ἀγάλλονται καί δοξολογοῦν τόν «ἐπί γῆς τεχθέντα Κύριον».

Στό ὑπερφυέστατο καί σωτήριο γιά ὅλο τόν κόσμο αὐτό μυ-στήριο συμμετέχει ὀντολογικά κατά τρόπο ἀξιοθαύμαστο ὅλη ἡ δημιουργία, ἀφοῦ προσφέρουν ὀφειλετικά τήν εὐχαριστία «ἕκαστον τῶν ἰδίων κτισμάτων· οἱ Ἄγγελοι τόν ὕμνον· οἱ οὐρανοί τόν Ἀστέρα· οἱ Μάγοι τά δῶρα· οἱ ποιμένες τό θαῦμα· ἡ γῆ τό Σπήλαιον· ἡ ἔρημος τήν φάτνην· ἡμεῖς Μητέρα Παρθέ-νον».

«Τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον», ὅπως διαλαλεῖ στά πέρα-τα τῆς οἰκουμένης, ὁ οἰκουμενικός διδάσκαλος Ἱερός Χρυσό-στομος, ἔπρεπε ἔτσι πανηγυρικώτατα, μέ ἐνθουσιασμό, μέ ἔξαρση, μέ ψυχικό συναγερμό καί λατρευτικές ἐκδηλώσεις νά γιορτάζεται, γιά νά διαδηλώνουμε μέ τήν λυτρωτική χαρά μας, τίς ὁλόψυχες εὐχαριστίες μας, τήν ἀνείπωτη εὐγνωμοσύνη μας καί τήν ἀφοσίωσή μας σέ Ἐκεῖνον, πού ἄφησε τούς οὐρανούς καί ἦλθε κοντά μας, γιά νά μᾶς θεοποιήσει καί ἁγιοποιήσει καί νά μᾶς κάνει μετόχους τῆς δικῆς του μακαριότητος.

Συμμετέχει σ’ αὐτό τό μυστήριο τῆς χαρᾶς καί τῆς σωτηρίας ἡ Παναγία μας, πού παίζει καί τόν σπουδαιότερο ρόλο, ἀφοῦ στά δικά της σπλάχνα σαρκώνεται ὁ Θεός καί τό δικό της πάναγνο γάλα χρησιμοποιεῖ Αὐτός πού τρέφει τά σύμπαντα.

Συμμετέχει στήν ἀνεπανάληπτη Γέννησή Του ὁ δίκαιος Ἰωσήφ. Ταπεινός, ὑπάκουος καί διακριτικός κοιτάζει ἔκπληκτος αὐτά, πού δέν ἀξιώθηκαν νά ἰδοῦν μέχρι ἐκείνη τήν στιγμή οἱ ἐπιφανεῖς αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

Συμμετέχουν στήν μεγάλη χαρά τῆς θείας Ἐνσαρκώσεως καί πρῶτοι προστρέχουν γιά νά προσκυνήσουν οἱ ποιμένες, ὄχι γιατί αὐτοί ἦταν πλησιέστερα ἀπό τούς ἄλλους. Οἱ θεοφώτιστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἐξηγοῦν ὅτι ἀξιώθηκαν πρῶτοι αὐτοί νά προσκυνήσουν γιά τέσσαρες λόγους: α) λόγω τῆς ἀναχωρήσεώς τους ἀπό τόν θόρυβον τοῦ κόσμου καί τῆς ἤρεμης ζωῆς τους, εἶχαν καθαρότητα στήν σκέψη καί στήν καρδιά τους, β) ἦταν μιμητές καί ἀκόλουθοι τῆς πολιτείας καί τῶν ἀρετῶν τῶν Πατριαρχῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γ) γιά νά δηλωθεῖ ὅτι ὁ Χριστός θά ἦταν ὁ πραγματικός Καλός Ποιμήν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ καί τοῦ Ἐθνικοῦ λαοῦ καί δ) γιά νά φανεῖ καθα-ρά, ὅτι διαλέγει γιά δικούς του τούς πιό ἁπλούς στήν καρδιά καί σ’ αὐτούς προσφέρει τήν θεία ἀποκάλυψη, σάν τήν πιό μεγάλη δωρεά καί εὐεργεσία.

Συμμετέχει ἀκόμη σ’ αὐτό τό γεγονός πού θεοπρεπῶς πανη-γυρίζουμε καί τό Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ. Σύμφωνα πάλι μέ τήν σεβαστή γνώμη τῶν θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ ἀστέρας δέν ἦταν ἕνας ἀπό τούς πολλούς πού ὑπάρχουν καί στολίζουν τόν οὐρανό. Τό ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ πού ὁδήγησε τούς Μάγους ἀπό τήν Ἀνατολή, ἦταν θεϊκό σημάδι. Ἦταν ἄγγελος Κυρίου, ὅπως σημειώνει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, καί μάλιστα ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, πού ὑπούργησε τό Μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως ἀπό τήν ἀρχή, ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Ἰωσήφ Βρυένιος.

Συμμετέχουν ἀκόμη σ’ αὐτό τό γεγονός τῆς θείας Ἐνσαρκώσεως οἱ Μάγοι πού ὁδηγοῦνται ἀπό τήν Ἀνατολή καί προσέρχονται εὐλαβικά, γιά νά προσκυνήσουν τόν σαρκωμένο Θεό. Δέν ἀνακάλυψαν αὐτοί τόν Κύριο, ἀλλά ὁ Κύριος ἀποκαλύφθηκε σ’ αὐτούς, γιατί ἦσαν ἁγνοί στήν σκέψη καί καθαροί στήν καρδιά. Δέν ἦταν μάγοι μέ τήν σημερινοί ἔννοια τῆς λέξεως. Ἦταν σοφοί ἐπιστήμονες, ἀστρονόμοι. Ἐξέταζαν τό πλῆθος τῶν ἀστέρων καί τίς κινήσεις τους, ὅπως κάνει σήμερα ἡ ἀστρονομία, καί ἐθαύμαζαν τόν πάνσοφο Δημιουργό. Δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τούς ἀστρολόγους τῆς ἐποχῆς μας πού ἐμπαίζουν μεγάλους καί μικρούς, παρασύρουν τούς ἀφελεῖς καί ἐκθέτουν τούς ἀξιωματούχους. Αὐτοί ἀσχολοῦνται μέ τήν μεταφυσική καί τόν σατανισμό καί ἀπορρίπτονται ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη.

Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,

ἀπό τήν καταπληκτική καί ἀξιοθαύμαστη αὐτή συνάθροιση δέν πρέπει νά ἀπουσιάσει κανένας μας. Ὅπως εἴμαστε ὅλοι μαζί στό Ναό σωματικά ἔτσι καί ψυχικά ἑνωμένοι νά προσεγ-γίσουμε τό ἀσύγκριτο Μυστήριο. Νοερά νά προσέλθουμε στήν Φάτνη καί βλέποντας τό Θεῖο Βρέφος νά θαυμάσουμε τήν ἄκρα ταπείνωσή Του, τήν διδακτική συγκατάβασή Του καί τήν ἀπερίγραπτη ἀγάπη Του.

Ἄς ἐλευθερώσουμε τό νοῦ μας ἀπό τίς θανατηφόρες μέριμνες καί ἄς ἀπαλλάξουμε τούς λογισμούς μας ἀπό τήν καθη-μερινή ματαιότητα, γιά νά τούς βυθίσουμε ἐλεύθερους στό νόημα τῆς μεγάλης γιορτῆς.

Μιμούμενοι τό παράδειγμά Του, ἄς κάνουμε τήν σωτήρια ἔξοδο πρός τούς ἀδελφούς μας καί, ἀφοῦ σπάσουμε τόν κλοιό τῆς φιλαυτίας μας, ἄς βγοῦμε στήν κοινωνία τῶν συνανθρώπων μας, γιά νά σηκώσουμε μαζί τίς θλίψεις τους καί τόν σταυρό τους.

«Χριστός ἐπί γῆς». Ἄς ὑψωθοῦμε ὅλοι μας, κλῆρος καί λαός πού ζοῦμε σ’ αὐτό τόν ἱστορικό τόπο, μαζί καί οἱ ὁμογενεῖς μας, πάνω ἀπό τά μίση καί τά πάθη μας, πού γεννᾶ ἡ παράλογη ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας, γιά νά γίνει ἡ κοινωνία μας πιό ἀνθρώπινη. Γιά νά γίνει τό σπήλαιο τῆς καρδιᾶς τόπος τῆς δικῆς Του παρουσίας καί νά ἀκούσουμε ἔντονα τά βρεφοπρεπῆ σκιρτήματά Του.

Ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας εἴμαστε ἀδελφοί Του. Ἄς μή προδώσουμε τήν πνευματική μας συγγένεια μέ τόν «πρωτότοκον πάσης τῆς κτίσεως».