Το μεσημέρι της Τρίτης 29 Μαίου 2018, αμέσως μετά τις εκδηλώσεις τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τους υπερασπιστές της Βασιλίδας των πόλεων, που έλαβαν χώρα στον Μυστρά, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος και οι υπόλοιποι επίσημοι μετέβησαν στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Σπάρτης, όπου έλαβε χώρα τιμητική εκδήλωση για την ανακήρυξη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Ευσταθίου σε Επίτιμο Δημότη Σπάρτης.
Για το επί τριάντα οκτώ έτη πολύτιμο πνευματικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας μίλησε ο Δήμαρχος κ. Ευάγγελος Βαλιώτης. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Σπυρίδων Μοιράγιας ανέγνωσε το πρακτικό της σχετικής ομόφωνης απόφασης, το οποίο απενεμήθη στον σεπτό Ποιμενάρχη μας. Μεταξύ άλλων στο πρακτικό της απόφασης αναφέρονται τα εξής: <<Κατά την ενθρόνισή του την 28.9.1980 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας απευθυνόμενος στους πιστούς, που παρακολούθησαν την τελετή, αλλά και σε ολόκληρο τον χριστεπώνυμο λαό της Μητροπόλεως, είπε τούτα τα λόγια: »Δώστε μου τα χέρια σας, για να σας δώσω την καρδιά μου». Πράγματι τα λόγια του τα έκανε πράξη. Η ποιμαντορική του διακονία των 38 συναπτών ετών τον ανέδειξαν τύπο και υπόδειγμα πραγματικού ποιμένος. Η ζωή του ζωή αγάπης, αυταπάρνησης και θυσίας. Η ταπείνωσή του θαυμαστή. Σεμνός, με ήθος σπάνιο, αληθινός »δούλος Κυρίου» διακονεί τον λαό του Θεού βαδίζοντας με ευστάθεια τον ωραίο δρόμο της χριστιανικής ζωής. Άριστος λειτουργός και γλυκύτατος ομιλητής, έχει βαθύτατη και ευρύτατη θεολογική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση. Αυτόκλητος ή προσκαλούμενος, δίνει πάντοτε το ευλογημένο παρόν σε χαρές και λύπες »χαίρων μετά χαιρόντων και κλαίων μετά κλαιόντων». Αξιόλογο είναι το κοινωνικό και φιλανθρωπικό του έργο. Ενδιαφέρθηκε από την αρχή και στάθηκε κοντά στους ηλικιωμένους, που είναι κουρασμένοι από τα βάσανα της ζωής και ζουν με τον εφιάλτη είτε της αρρώστιας είτε του θανάτου. Το ενδιαφέρον του απλώνεται και στους ώριμους ανθρώπους, που κρατούν στα χέρια τους το τιμόνι της οικογένειας και αγωνίζονται να την οδηγήσουν στην ευτυχία και την επιτυχία. Το ενδιαφέρον του, όμως, το απλώνει και στα νιάτα, στα νέα παιδιά που γεννιούνται στους αποκαλυπτικούς και δύσκολους καιρούς μας. Σε αυτά τα παιδιά στέκεται με αγάπη στους προβληματισμούς τους, στις πτώσεις τους, στις αποτυχίες τους, για να μην απογοητεύονται, αλλά και στις νίκες τους και στις επιτυχίες τους, για να μην πολύ γοητεύονται, εξασφαλίζοντας έτσι την ισορροπία και το μέτρο, που πρέπει να χαρακτηρίζει έναν σωστό άνθρωπο…>>.
Αμέσως μετά, ο Δήμαρχος Δ. Σπάρτης προσέφερε στον Σεβασμιώτατο, εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου, ένα εγκόλπιο που απεικονίζει την Ανάσταση του Κυρίου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας στην ομιλία του, εμφανώς συγκινημένος, ευχαρίστησε θερμά τον Δήμαρχο και σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο για την απρόσμενη αυτή τιμή, τονίζοντας ότι την αποδέχεται ταπεινά και με ευγνωμοσύνη για πέντε λόγους: επειδή η απόφαση αυτή αποκαλύπτει την αξιέπαινη συνεργασία των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, επειδή με τον τρόπο αυτό υποδεικνύεται διακριτικά ο δρόμος που πρέπει να πορευτεί ο ίδιος στο υπόλοιπο της επισκοπικής του ζωής, επειδή αντανακλά στην στενή του οικογένεια αλλά επεκτείνεται και στον ιερό κλήρο, στους τοπικούς άρχοντες και στον ευλογημένο λαό του τόπου μας και τέλος αποδέχεται την απόφαση επειδή αυτή απλώνεται και σε ολόκληρη την Εκκλησία την οποία υπηρετεί επί 54 συναπτά έτη ως κληρικός.
Ακολουθεί η προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας:
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ κ.κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΗΜΟΤΗ
ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΠΑΡΤΗΣ
Εἶπε κάποιος σοφός, ὅτι πραγματικά μεγάλος εἶναι ἐκεῖνος πού δέ συγκινεῖται ἀπό τούς ἐπαίνους καί τά χειροκροτήματα τῶν συνανθρώπων του. Αὐτή τή στιγμή ἐγώ ἔδειξα ὅτι εἶμαι μικρός, γιατί καί τούς ἐπαίνους σας ἄκουσα εὐχαρίστως καί τά χειροκροτήματά σας μέ συγκίνησαν.
Ἑπομένως ἐδῶ ἁρμόζει νά ἐπαναλάβω τόν λόγο τόν ὁποῖο διετύπωσε ὁ Άγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅταν ὑπέκυψε στήν πανηγυρική ἐκλογή του στό ἐπισκοπικό ἀξίωμα, «ἥττημαι καί τήν ἧτταν μου ὁμολογῶ» καί αυτό δέν εἶναι ἔκφραση ταπεινολογίας, ἀλλά λόγος ἀληθείας.
Ὅμως μέ εἰλικρίνεια ὁμολογῶ πώς ἀποδέχομαι ταπεινά καί μέ εὐγνωμοσύνη ἰσόβιο αὐτή τήν ἀπρόσμενη τιμή γιά τούς ἑξῆς λόγους:
α) Γιατί, ἀγαπητέ μου κ. Δήμαρχε, προσφιλέστατέ μου κ. Πρόεδρε, ἀξιότιμα Μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τῆς δοξασμένης μας Σπάρτης, ἡ ὁμόφωνη ἀπόφασή σας ἀποκαλύπτει τήν ἀξιέπαινη συνεργασία σας και τήν εὐγενική, ἀνεπίφθονη καί πλούσια σέ αἰσθήματα καρδιά σας. Γι’ αὐτό σᾶς ἐπαινῶ καί σᾶς εὐγνωμονῶ.
β) Γιατί μέ ἕνα θαυμάσιο καί ἄριστο τρόπο μοῦ ὑποδεικνύετε διακριτικά τόν δρόμο πού πρέπει ν΄ ἀκολουθῶ, τόν τρόπο πού πρέπει νά ἐπιλέγω στήν ἐπισκοπική μου ζωή, ἀλλά καί τό καθῆκον καί τό χρέος πού πρέπει νά ἐκπληρώνω, γιά να εἶμαι χρήσιμος καί ὠφέλιμος.
γ) Ἀποδέχομαι τήν τιμή, διότι ἀντανακλᾶ στήν οἰκογένειά μου τή στενή, δηλαδή στούς ἀειμνήστους γονεῖς μου καί στά ἀδέλφια μου, πού μέ στήριξαν καί ἀποτελεσματικά μέ βοήθησαν. Επίσης στή γενέτειρά μου, πού ὑπεραγαπῶ, καί στούς δασκάλους μου ὅλων τῶν βαθμίδων, πού μέ γαλούχησαν μέ τά νάματα τῆς ἑλληνικῆς καί ὀρθοδόξου παραδόσεώς μας.
δ) Μέ συγκίνηση ἀποδέχομαι τή διάκριση, γιατί αὐτή ἐπεκτείνεται στόν ἱερό κλῆρο, στούς εὐγενεῖς ἄρχοντες καί στόν εὐλογημένο καί φιλόθεο λαό, δηλαδή σ΄ ὅλη τή Μητρόπολή μας, την οποία αγαπώ χωρίς όρυς και όρια και τήν ὁποία ὑπηρετῶ ὡς Ἐπίσκοπος 38 ἔτη καί προσπαθῶ νά μή δίδω «ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου καί νυσταγμόν τοῖς βλεφάροις μου».
ε) Τήν ἀποδέχομαι, γιατί αὐτή ἡ τιμητική διάκριση ἁπλώνεται καί σ΄ ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία μας, τήν ὁποία διακονῶ ἐπί 54 συναπτά ἔτη ὡς κληρικός, καί ὄχι βέβαια γιατί τήν ἔχει ἀνάγκη. «Γιατί ἐκείνη μπορεῖ νά κλυδωνίζεται ἀλλ΄ οὐ καταποντίζεται. Ἐκείνη πολεμουμένη νικᾶ καί ἐκ τοῦ διωγμοῦ λαμπροτέρα καθίσταται. Πολλοί τήν ἐπολέμησαν, οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο, αὐτή δέ ὑπέρ τούς οὐρανούς ἀναβέβηκε».
Εἶναι πεποίθησή μου καί ἀναμφισβήτητη ἀλήθεια, ὅτι, ὅπως πληγώνεται ἡ Ἐκκλησία καί διασύρεται ἀπό τά σφάλματα τῶν ἐκπροσώπων της καί τῶν παιδιῶν της, ἔτσι καί μεγαλύνεται καί προβάλλεται, ὅταν ἐπαινοῦνται τά στελέχη της.
Επομένως ὁ ἔπαινος, τά εὔφημα λόγια σας, ἠ εὐγενική ἀναφορά σας στήν ταπεινή διακονία μου ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία μας, πού μοῦ διέθεσε τήν ἀπαραίτητη ὑποδομή, πού ἐξασφάλισε τίς προϋποθέσεις, πού μοῦ ἔθρεψε τήν ἀγάπη μου γιά τόν Θεάνθρωπο καί τόν ἄνθρωπο, πού γιγάντωσε τή θέλησή μου γιά προσφορά μέχρι θυσίας καί συνετέλεσε, ὥστε νά πραγματοποιηθεῖ ὅ,τι συγκίνησε τίς εὐαίσθητες ψυχές σας.
Γι΄αὐτό καί τή σημερινή πανηγυρική καί τιμητική ἐκδήλωση σ΄αὐτή τήν ἀνυπέρβλητη πνευματική Μάνα καί αἱματοπότιστη φυτεία εὐλαβικά ἀφιερώνω.
Ὅμως καί πάλιν ἐξομολογητικά καί εἰλικρινέστατα σᾶς λέγω ὅτι δέν κάνω τίποτε ἄξιο ἐπαίνου καί ἰδιαίτερης τιμῆς ἤ ἐπιβράβευσης, ἀλλά ἁπλά καί ἀθόρυβα τό καθῆκον μου καί τό χρέος μου. Ὅλη ἡ διακονία μου εἶναι ἡ ἀναπνοή μου καί κανένας δέν περιμένει ἔπαινο, γιατί ἀναπνέει. Εἶναι δική του ἀνάγκη καί δικό του καλό. Ἔτσι καί ἐγώ δέν εἶναι δυνατόν νά περιμένω τόν ἔπαινο γιά ὅσα εὐλογεῖ ὁ Θεός καί γίνονται. Ἄλλωστε, ποτέ δέν εὐχαριστοῦμε τά σύννεφα γιά τή βροχή, ἀλλά τόν Θεό πού δίδει τά σύννεφα πού φέρνουν τή βροχή.
Σας ευχαριστώ και σας ευγνωμονώ. Θα ενθυμούμαι πάντα την τιμή και δεν θα λησμονώ ποτέ την ευθύνη και το χρέος μου.
Για το επί τριάντα οκτώ έτη πολύτιμο πνευματικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας μίλησε ο Δήμαρχος κ. Ευάγγελος Βαλιώτης. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Σπυρίδων Μοιράγιας ανέγνωσε το πρακτικό της σχετικής ομόφωνης απόφασης, το οποίο απενεμήθη στον σεπτό Ποιμενάρχη μας. Μεταξύ άλλων στο πρακτικό της απόφασης αναφέρονται τα εξής: <<Κατά την ενθρόνισή του την 28.9.1980 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας απευθυνόμενος στους πιστούς, που παρακολούθησαν την τελετή, αλλά και σε ολόκληρο τον χριστεπώνυμο λαό της Μητροπόλεως, είπε τούτα τα λόγια: »Δώστε μου τα χέρια σας, για να σας δώσω την καρδιά μου». Πράγματι τα λόγια του τα έκανε πράξη. Η ποιμαντορική του διακονία των 38 συναπτών ετών τον ανέδειξαν τύπο και υπόδειγμα πραγματικού ποιμένος. Η ζωή του ζωή αγάπης, αυταπάρνησης και θυσίας. Η ταπείνωσή του θαυμαστή. Σεμνός, με ήθος σπάνιο, αληθινός »δούλος Κυρίου» διακονεί τον λαό του Θεού βαδίζοντας με ευστάθεια τον ωραίο δρόμο της χριστιανικής ζωής. Άριστος λειτουργός και γλυκύτατος ομιλητής, έχει βαθύτατη και ευρύτατη θεολογική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση. Αυτόκλητος ή προσκαλούμενος, δίνει πάντοτε το ευλογημένο παρόν σε χαρές και λύπες »χαίρων μετά χαιρόντων και κλαίων μετά κλαιόντων». Αξιόλογο είναι το κοινωνικό και φιλανθρωπικό του έργο. Ενδιαφέρθηκε από την αρχή και στάθηκε κοντά στους ηλικιωμένους, που είναι κουρασμένοι από τα βάσανα της ζωής και ζουν με τον εφιάλτη είτε της αρρώστιας είτε του θανάτου. Το ενδιαφέρον του απλώνεται και στους ώριμους ανθρώπους, που κρατούν στα χέρια τους το τιμόνι της οικογένειας και αγωνίζονται να την οδηγήσουν στην ευτυχία και την επιτυχία. Το ενδιαφέρον του, όμως, το απλώνει και στα νιάτα, στα νέα παιδιά που γεννιούνται στους αποκαλυπτικούς και δύσκολους καιρούς μας. Σε αυτά τα παιδιά στέκεται με αγάπη στους προβληματισμούς τους, στις πτώσεις τους, στις αποτυχίες τους, για να μην απογοητεύονται, αλλά και στις νίκες τους και στις επιτυχίες τους, για να μην πολύ γοητεύονται, εξασφαλίζοντας έτσι την ισορροπία και το μέτρο, που πρέπει να χαρακτηρίζει έναν σωστό άνθρωπο…>>.
Αμέσως μετά, ο Δήμαρχος Δ. Σπάρτης προσέφερε στον Σεβασμιώτατο, εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου, ένα εγκόλπιο που απεικονίζει την Ανάσταση του Κυρίου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας στην ομιλία του, εμφανώς συγκινημένος, ευχαρίστησε θερμά τον Δήμαρχο και σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο για την απρόσμενη αυτή τιμή, τονίζοντας ότι την αποδέχεται ταπεινά και με ευγνωμοσύνη για πέντε λόγους: επειδή η απόφαση αυτή αποκαλύπτει την αξιέπαινη συνεργασία των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, επειδή με τον τρόπο αυτό υποδεικνύεται διακριτικά ο δρόμος που πρέπει να πορευτεί ο ίδιος στο υπόλοιπο της επισκοπικής του ζωής, επειδή αντανακλά στην στενή του οικογένεια αλλά επεκτείνεται και στον ιερό κλήρο, στους τοπικούς άρχοντες και στον ευλογημένο λαό του τόπου μας και τέλος αποδέχεται την απόφαση επειδή αυτή απλώνεται και σε ολόκληρη την Εκκλησία την οποία υπηρετεί επί 54 συναπτά έτη ως κληρικός.
Ακολουθεί η προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας:
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ κ.κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΗΜΟΤΗ
ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΠΑΡΤΗΣ
Εἶπε κάποιος σοφός, ὅτι πραγματικά μεγάλος εἶναι ἐκεῖνος πού δέ συγκινεῖται ἀπό τούς ἐπαίνους καί τά χειροκροτήματα τῶν συνανθρώπων του. Αὐτή τή στιγμή ἐγώ ἔδειξα ὅτι εἶμαι μικρός, γιατί καί τούς ἐπαίνους σας ἄκουσα εὐχαρίστως καί τά χειροκροτήματά σας μέ συγκίνησαν.
Ἑπομένως ἐδῶ ἁρμόζει νά ἐπαναλάβω τόν λόγο τόν ὁποῖο διετύπωσε ὁ Άγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅταν ὑπέκυψε στήν πανηγυρική ἐκλογή του στό ἐπισκοπικό ἀξίωμα, «ἥττημαι καί τήν ἧτταν μου ὁμολογῶ» καί αυτό δέν εἶναι ἔκφραση ταπεινολογίας, ἀλλά λόγος ἀληθείας.
Ὅμως μέ εἰλικρίνεια ὁμολογῶ πώς ἀποδέχομαι ταπεινά καί μέ εὐγνωμοσύνη ἰσόβιο αὐτή τήν ἀπρόσμενη τιμή γιά τούς ἑξῆς λόγους:
α) Γιατί, ἀγαπητέ μου κ. Δήμαρχε, προσφιλέστατέ μου κ. Πρόεδρε, ἀξιότιμα Μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τῆς δοξασμένης μας Σπάρτης, ἡ ὁμόφωνη ἀπόφασή σας ἀποκαλύπτει τήν ἀξιέπαινη συνεργασία σας και τήν εὐγενική, ἀνεπίφθονη καί πλούσια σέ αἰσθήματα καρδιά σας. Γι’ αὐτό σᾶς ἐπαινῶ καί σᾶς εὐγνωμονῶ.
β) Γιατί μέ ἕνα θαυμάσιο καί ἄριστο τρόπο μοῦ ὑποδεικνύετε διακριτικά τόν δρόμο πού πρέπει ν΄ ἀκολουθῶ, τόν τρόπο πού πρέπει νά ἐπιλέγω στήν ἐπισκοπική μου ζωή, ἀλλά καί τό καθῆκον καί τό χρέος πού πρέπει νά ἐκπληρώνω, γιά να εἶμαι χρήσιμος καί ὠφέλιμος.
γ) Ἀποδέχομαι τήν τιμή, διότι ἀντανακλᾶ στήν οἰκογένειά μου τή στενή, δηλαδή στούς ἀειμνήστους γονεῖς μου καί στά ἀδέλφια μου, πού μέ στήριξαν καί ἀποτελεσματικά μέ βοήθησαν. Επίσης στή γενέτειρά μου, πού ὑπεραγαπῶ, καί στούς δασκάλους μου ὅλων τῶν βαθμίδων, πού μέ γαλούχησαν μέ τά νάματα τῆς ἑλληνικῆς καί ὀρθοδόξου παραδόσεώς μας.
δ) Μέ συγκίνηση ἀποδέχομαι τή διάκριση, γιατί αὐτή ἐπεκτείνεται στόν ἱερό κλῆρο, στούς εὐγενεῖς ἄρχοντες καί στόν εὐλογημένο καί φιλόθεο λαό, δηλαδή σ΄ ὅλη τή Μητρόπολή μας, την οποία αγαπώ χωρίς όρυς και όρια και τήν ὁποία ὑπηρετῶ ὡς Ἐπίσκοπος 38 ἔτη καί προσπαθῶ νά μή δίδω «ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου καί νυσταγμόν τοῖς βλεφάροις μου».
ε) Τήν ἀποδέχομαι, γιατί αὐτή ἡ τιμητική διάκριση ἁπλώνεται καί σ΄ ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία μας, τήν ὁποία διακονῶ ἐπί 54 συναπτά ἔτη ὡς κληρικός, καί ὄχι βέβαια γιατί τήν ἔχει ἀνάγκη. «Γιατί ἐκείνη μπορεῖ νά κλυδωνίζεται ἀλλ΄ οὐ καταποντίζεται. Ἐκείνη πολεμουμένη νικᾶ καί ἐκ τοῦ διωγμοῦ λαμπροτέρα καθίσταται. Πολλοί τήν ἐπολέμησαν, οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο, αὐτή δέ ὑπέρ τούς οὐρανούς ἀναβέβηκε».
Εἶναι πεποίθησή μου καί ἀναμφισβήτητη ἀλήθεια, ὅτι, ὅπως πληγώνεται ἡ Ἐκκλησία καί διασύρεται ἀπό τά σφάλματα τῶν ἐκπροσώπων της καί τῶν παιδιῶν της, ἔτσι καί μεγαλύνεται καί προβάλλεται, ὅταν ἐπαινοῦνται τά στελέχη της.
Επομένως ὁ ἔπαινος, τά εὔφημα λόγια σας, ἠ εὐγενική ἀναφορά σας στήν ταπεινή διακονία μου ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία μας, πού μοῦ διέθεσε τήν ἀπαραίτητη ὑποδομή, πού ἐξασφάλισε τίς προϋποθέσεις, πού μοῦ ἔθρεψε τήν ἀγάπη μου γιά τόν Θεάνθρωπο καί τόν ἄνθρωπο, πού γιγάντωσε τή θέλησή μου γιά προσφορά μέχρι θυσίας καί συνετέλεσε, ὥστε νά πραγματοποιηθεῖ ὅ,τι συγκίνησε τίς εὐαίσθητες ψυχές σας.
Γι΄αὐτό καί τή σημερινή πανηγυρική καί τιμητική ἐκδήλωση σ΄αὐτή τήν ἀνυπέρβλητη πνευματική Μάνα καί αἱματοπότιστη φυτεία εὐλαβικά ἀφιερώνω.
Ὅμως καί πάλιν ἐξομολογητικά καί εἰλικρινέστατα σᾶς λέγω ὅτι δέν κάνω τίποτε ἄξιο ἐπαίνου καί ἰδιαίτερης τιμῆς ἤ ἐπιβράβευσης, ἀλλά ἁπλά καί ἀθόρυβα τό καθῆκον μου καί τό χρέος μου. Ὅλη ἡ διακονία μου εἶναι ἡ ἀναπνοή μου καί κανένας δέν περιμένει ἔπαινο, γιατί ἀναπνέει. Εἶναι δική του ἀνάγκη καί δικό του καλό. Ἔτσι καί ἐγώ δέν εἶναι δυνατόν νά περιμένω τόν ἔπαινο γιά ὅσα εὐλογεῖ ὁ Θεός καί γίνονται. Ἄλλωστε, ποτέ δέν εὐχαριστοῦμε τά σύννεφα γιά τή βροχή, ἀλλά τόν Θεό πού δίδει τά σύννεφα πού φέρνουν τή βροχή.
Σας ευχαριστώ και σας ευγνωμονώ. Θα ενθυμούμαι πάντα την τιμή και δεν θα λησμονώ ποτέ την ευθύνη και το χρέος μου.
.jpg)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου