Μήνυμα του Δημάρχου Σπάρτης Πέτρου Γ. Δούκα για την Επέτειο της 25ης Μαρτίου

Χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες και νεαρά παλληκαράκια, έδωσαν τη ζωή τους, τραυματίστηκαν και έχασαν το βιός τους για να μπορούμε να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι!

Ξεκίνησαν με μόνη πυξίδα, όχι απλά τη δική τους ελευθερία, αλλά μια ελεύθερη Ελλάδα!

Όπως θυμόταν ο "Γέρος του Μοριά": «Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς, εμείς αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει τη δύναμιν την εδικήν μας, τη τουρκική δύναμη. Τώρα όπου ενικήσαμεν, όπου ετελειώσαμεν με το καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινώμεθα, αν δεν ευτυχούσαμεν, ηθέλαμεν τρώγει κατάρες και αναθέματα».

Αρχικά, οι Δυτικές δυνάμεις ανησύχησαν γιατί θεώρησαν ότι επειδή οι Έλληνες ήταν ορθόδοξοι, αυτό θα έδινε απειλητική διέξοδο στην ορθόδοξη Ρωσία στη Μεσόγειο!

Όμως και η Ρωσία, πάντα απειλούμενη από τη Γερμανία (Πρωσσία) και Αυστροουγγαρία, μάλλον έκρινε ότι η Ελλάδα δεν θα ήταν εξασφαλισμένη σύμμαχος, και ότι εκείνη τη περίοδο δεν τη συνέφερε μια σύρραξη των σχέσεών της με τη Τουρκία (που ούτως ή άλλως δεν απειλούσε τα συμφέροντά της, ούτε το δεσποτικό πολίτευμά της)!

Έτσι αποκήρυξε το κίνηµα του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία (Φεβρ. 1821) και διαβεβαίωνε την Υψηλή Πύλη του Σουλτάνου για τις φιλικές της προδιαθέσεις προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία!

Στη Δύση όμως, το φιλελληνικό ρεύμα (που χρωστάει πάρα πολλά και στο Λόρδο Βύρωνα), ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να αγνοηθεί!

Σε αυτό κάπως συνέβαλε και ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Γεώργιος Κάνινγκ, που έδωσε μια πιο φιλελεύθερη χροιά στην εξωτερική πολιτική της Βρετανίας. Έτσι, στις 24 Ιουνίου 1827 υπογράφτηκε στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, που καθόριζε τα της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Ο Ιμπραήμ Πασάς που κέρδιζε μάχες στη Πελοπόννησο, αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τις διατάξεις της Συνθήκης και οδήγησε τον Τουρκο-Αιγυπτιακό στόλο στη καταστροφή στη Ναυμαχία στο Ναυαρίνο, στις 20-21 Οκτωβρίου 1827!

Και η Ρωσική εξωτερική πολιτική είχε πλέον αναγνωρίσει τη νέα πραγματικότητα• Η Ελλάδα θα γινόταν ανεξάρτητο δημοκρατικό κράτος!

Αυτή η Ναυμαχία ήταν το τελειωτικό κτύπημα ! Αλλά τις μεγάλες μάχες τις δώσανε απλά παλληκάρια, κάτω από σπουδαίους ήρωες οπλαρχηγούς και ναυτικούς, και ηρωίδες καπετάνισσες, όπως η Μπουμπουλίνα, ο Κολοκοτρώνης, ο ‘Δαίμονας‘ Οδυσσέας Ανδρούτσος, Γιωργάκης Ολύμπιος, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Καραϊσκάκης, ο Μακρυγιάννης, ο Γκούρας, ο Διοβουνιώτης, ο Πανουργιάς, ο Πλαπούτας, ο Παπαφλέσσας, ο Νικηταράς, ο Ζαχαριάς Μπαρμπιτσιώτης (από τον Πάρνωνα- αλλά πριν το 1805), ο Γιατράκος, ο Μιαούλης, ο Κανάρης, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Κουντουριώτης (Κουντουριώτηδες), ο Σαχτούρης, ο Πιπίνος, οι Τσαμαδοί, η Ανδρονίκη, και τόσοι τόσοι άλλοι!!!
Έβάλα τις γυναίκες μαζί με τους άνδρες γιατί ήταν ισάξιες σε όλα!!

Αυτά τα λίγα για να ενθυμούμαστε με τι δυνάμεις είχαν να αντιπαλέσουν τα παλληκάρια μας και ο λαός του ‘21!

Τιμή και ευγνωμοσύνη και δόξα σ´αυτούς (έστω και από το σπίτι μας, ας τους ευγνωμονούμε ο καθένας μας με το δικό του τρόπο), για τις “χάριτες” που τους χρωστάμε, όπως έγραφε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης!🇬🇷


Χρόνια Πολλά και Ψηλά τη Σήμαία!