ΠΕΤΡΟΣ ΔΟΥΚΑΣ: "ΔΩΡΙΚΗ ΤΣΑΚΩΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ • Έστω και αν δεν είναι στα όρια του Δήμου μας, θα βοηθήσουμε ενεργά στη διάσωσή της!!"

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΣΠΑΡΤΗΣ

• ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΚΑΛΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΑΣ
• ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
• ΚΑΛΕΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!
ΔΩΡΙΚΗ ΤΣΑΚΩΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ
• Έστω και αν δεν είναι στα όρια του Δήμου μας, θα βοηθήσουμε ενεργά στη διάσωσή της!!
https://greece.greekreporter.com/.../ancient-spartan.../...
• Αρχαία Σπαρτιατική Διάλεκτος Ακόμα Ζωντανή Παρά τις Καταστροφές του Χρόνου και της Τύχης
Από την Πατρίτσια Βασίλη-25 Δεκεμβρίου 2020
• Η Ελλάδα, η πατρίδα ενός παλαιότερου πολιτισμού στην υφήλιο, είναι ευλογημένη με χιλιάδες ανεκτίμητα μνημεία, από τον Παρθενώνα, τον ναό στο Σουνίου και την τοποθεσία των Δελφών, μόνο για να ονομάσουμε μερικά. Αλλά ίσως καμία φυσική δομή πουθενά δεν είναι τόσο σημαντική όσο το ζωντανό μνημείο μιας ομιλούμενης γλώσσας που προέρχεται απευθείας από τον αρχαίο κόσμο.
Μια τέτοια γλώσσα εξακολουθεί να επιβιώνει και σήμερα, παρά τις καταστροφές του χρόνου και τις πολλές αντιστροφές της τύχης που γνώρισε η Ελλάδα, στο Λεωνίδιο, ένα ζωντανό απομεινάρι της γλώσσας της αρχαίας Σπάρτης, το κράτος των πολεμιστών που έγινε το εμπόδιο για μια εξαιρετικά αυστηρή και συνταγματική κοινωνία ..
Οι εθνομηδενιστικές ομάδες στην Πελοποννησιακή Χερσόνησο, παρουσιάζουν τους ομιλητές του Τσακωνικού.
Παρά το γεγονός ότι εξορίστηκε στους λόφους και τα βουνά 55-100 χλμ. (34-62 μίλια) έξω από το κράτος της πόλης μετά την επίθεση και την κατάκτησή της από τους Βησιγότθους πριν από σχεδόν 2,400 χρόνια, οι άνθρωποι που μιλούσαν τη γλώσσα με κάποιο τρόπο την κράτησαν ζωντανή ακόμη και μετά από αυτό Η αρχική τους πόλη ήταν εγκαταλελειμμένη για αιώνες μετά.
Δύο χιλιάδες άνθρωποι μέσα και γύρω από το Λεωνίδιο εξακολουθούν να μιλούν Τσακώνικα, η οποία αναγνωρίζεται ως η παλαιότερη ζωντανή γλώσσα σε μια χώρα που είναι από τους παλαιότερους συνεχείς πολιτισμούς στην γη.
Τα Τσακονίκα, βασισμένα στη δυτική Δωρική διάλεκτο των Ελληνικών γλωσσών, προηγήθηκαν ακόμη και τα ελληνικά κατά 3,100 χρόνια. Τα ελληνικά είναι από τον Ιωνικό και τη Σοφίτα, ανατολικοί κλάδοι της ίδιας γλωσσικής οικογένειας.
Διαφορετικά στην προφορά, και μάλιστα με διαφορετικά γράμματα και φωνητικά σύμβολα, τα Τσακώνικα στην πραγματικότητα μοιάζουν με τα Αρχαία Ελληνικά περισσότερο από τον σύγχρονο Έλληνα που μιλούσε σήμερα, σύμφωνα με τους φιλολόγους.
Το ορεινό χωριό Πέρα Μέλανα της Νότιας Πελοποννησιακής χερσονήσου της Ελλάδας βρίσκεται κυρίως εκεί όπου εξακολουθεί να ανθεί σήμερα η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά των Τσακωνικών.
Η Δωρική διάλεκτος που ονομάζεται ′′ Λακωνική ′′ είναι αυτό που αποκαλούσε η γλώσσα τις αρχαίες ημέρες, πριν αρχίσει να ονομάζεται ′′ Τσακώνικη ′′ στο Μεσαίωνα.
Η γλώσσα που ομιλούνται από τους απογόνους των υπερήφανων Σπαρτιατών σηματοδοτεί την ταυτότητά τους ως μια ξεχωριστή υποομάδα πληθυσμού και τους έχει προικίσει με τη γνώση ότι αποτελούν μέρος της παλαιότερης συνεχούς παρακαταθήκης των αρχαίων Σπαρτιατών.
Δυστυχώς, πρωτίστως επειδή η γλώσσα κοιτούσε προς τα κάτω για κάποιο χρονικό διάστημα ως αγροτική διάλεκτος που ομιλείται μόνο στις ενδοχώρα, μόνο περίπου 2,000 από τα 10,000 άτομα που ανήκουν στην υποομάδα των Τσακωνικών πληθυσμών εξακολουθούν να μιλούν καθόλου Τσακωνικά.
Εκπληκτικά, ωστόσο, η γλώσσα εξακολουθεί να ομιλείται σε δεκατρείς πόλεις, χωριά και μικροσκοπικά καταφύγια γύρω από το Πέρα Μελάνα.
Η Τσακονίκα είναι συχνά η γλώσσα που μιλάει στο σπίτι και ακούγεται ακόμα δημόσια και εκεί. Ωστόσο, είναι κυρίως οι πρεσβύτεροι που μιλούν άπταιστα - και αυτή η κατάσταση πρέπει να αντιστραφεί αν αυτή η ανεκτίμητη σύνδεση με το παρελθόν είναι να συνεχιστεί στο μέλλον.
Η Θωμαΐς Κούνια, η οποία αναφέρεται ως ′′ Αυτοκράτειρα της Τσαλονίκης ′′ για την τέλεια μαεστρία της γλώσσας, δήλωσε σε συνεντεύξεις του BBC ′′ Χάνουμε Τσακωνίκα χωρίς αυθεντικούς δασκάλους. Προσπαθώ να το διατηρήσω τα τελευταία 40 χρόνια. Είναι καθήκον μου να το κάνω αυτό."
Η Ελένη Μάνου, Τσακώνικα δασκάλα και συγγραφέας από την κοντινή πόλη του Λεωνιδίου, κέντρο του Τσακωνικού πολιτισμού, συμφωνεί. ′′ Εάν χάσουμε τη γλώσσα μας, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε Τσακώνες," δηλώνει η ίδια.
Λακωνικό ήταν, φυσικά, η διάλεκτος που μιλούνταν από τους αρχαίους Σπαρτιάτες, οι οποίοι έχουν μείνει στην ιστορία ως οι γενναίοι πολεμιστές που αντιμετώπισαν κάθε εχθρό με ισοτιμία, δεν εγκαταλείπουν ποτέ ακόμη και όταν υπερτερούσαν απεριόριστα.
Η ρήση ′′ Molon Labe," ή ′′ Ελάτε να τους πάρετε!" που εξέφρασε ο βασιλιάς Λεωνίδας στη μάχη των Θερμοπυλών μετά την πρόκληση των πολεμιστών του από τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη να παραδώσουν και να παραδώσουν τα όπλα τους, έχει φυσικά πέσει στην η ιστορία ως ίσως το πιο πιθικό απόσπασμα σε πεδίο μάχης.
Πράγματι, έχει χρησιμοποιηθεί σε παρόμοιες καταστάσεις στην πορεία πολλών άλλων μαχών σε όλη την ιστορία, ακόμη και στην Αμερικανική Επανάσταση, στο Fort Morris στη Γεωργία.
Ξαναπήγαινε κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του Τέξας, όταν έγινε το σύνθημα της σημαίας που χρησιμοποιούν οι αυτονομιστές του Τέξας, οι οποίοι κέρδισαν την ελευθερία τους από το Μεξικό, ανακηρύσσοντας τους εαυτούς τους ξεχωριστή δημοκρατία πριν απορροφηθούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Η γλώσσα είναι ζωντανή απόδειξη της σπαρτιατικής σύνδεσης
′′ Τα Τσακονίκα είναι η βασική απόδειξη της σπαρτιατικής σύνδεσης μας," εξηγεί ο Μάνου. ′′ Και όσον αφορά την καρδιά, είμαστε άμεσοι απόγονοι. Για μένα και πολλούς άλλους Τσακωνιάδες, όταν πάμε Σπάρτη, νιώθω σαν σπίτι."
Ήταν το γεγονός ότι οι Βησιγότθοι απολύθηκαν και κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της αρχαίας Σπάρτης το έτος 396 μ.Χ., σκορπίζοντας τον πληθυσμό στους λόφους και τα βουνά, γεγονός που επέτρεψε τη γλώσσα να παραμείνει ζωντανή - σε αντίθεση με άλλες γλώσσες και διαλέκτους που αναμφίβολα εξαφανίστηκαν το πρόσωπο της γης μετά τα ηχεία τους έχασαν μάχες και πολέμους και οι αριθμοί τους αποδεκατίστηκαν.
Οι ορεινές κοινότητες στις οποίες μιλούνταν ακόμη η γλώσσα παρέμειναν ως επί το πλείστον αποκομμένες από τον κόσμο γύρω τους μέχρι μετά τον Ελληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, που κερδήθηκε το 1829, όταν ο πληθυσμός άρχισε να μορφώνεται επίσημα και να είναι νέοι δρόμοι και σχολεία χτίστηκαν σε όλη τη χώρα.
Ο Κούνια εξηγεί ′′ Η κατασκευή δρόμων και λιμανιών έδωσε στους ανθρώπους μια διέξοδο από τα χωριά. Πολλοί κάτοικοι δεν επέστρεψαν ποτέ."
Καθώς ο χρόνος περνούσε, όπως ήταν αλήθεια σε όλο τον κόσμο, με την έλευση της Βιομηχανικής Επανάστασης και την μετακίνηση των πληθυσμών σε μεγαλύτερες πόλεις και πόλεις, εκείνοι που μιλούσαν την τοπική διάλεκτο έγιναν όλο και λιγότεροι.
Η έλευση του ηλεκτρισμού ήρθε στην περιοχή τη δεκαετία του 1950, και άρχισαν να ακούγονται ραδιοφωνικές εκπομπές, εισάγοντας σύγχρονα μιλώντας ελληνικά στον μικρόκοσμό τους.
Η UNESCO καταγράφει τα Τσακωνικά ως ′′ γλώσσα υπό εξαφάνιση ′′
Την ίδια ώρα, πολλοί άνθρωποι σε όλη τη χώρα έφυγαν για πιο πράσινα βοσκοτόπια στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένου του Πάνου Μανέρη, ο οποίος ανέβασε πασσάλους και αναχώρησε για τις Λύσεις
Πλέον είναι δάσκαλος Τσακωνίκα καθώς και ποιητής και στιχουργός που χρησιμοποιεί την αρχική του γλώσσα για να κρατήσει ζωντανό για μια ακόμη γενιά. Επίσης φιλοξενεί μια ιστοσελίδα γλωσσών, που ονομάζεται Τσακώνικα.
′′ Μέχρι το 1970, όταν έφυγα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Τύρο και τα άλλα χωριά της περιοχής που μεγάλωσα μίλησε 100 % Τσακώνικα," εξηγεί. ′′ Αλλά κάθε χρόνο επέστρεφα για επίσκεψη, όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν μιλούσαν για αυτό και αυτό με ενοχλούσε. Ο δρόμος από το Άστρος προς το Λεωνίδιο κατασκευάστηκε το 1958. Είκοσι χρόνια αργότερα, οι άνθρωποι σταμάτησαν να μιλάνε Τσακωνικά."
Τώρα καταχωρείται ως ′′ επικριτικά απειλούμενη ′′ γλώσσα από την UNESCO, ο Μανέρης και οι συνάδελφοι καθηγητές του είναι μέρος ενός σύγχρονου στρατού, όπως οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, οι οποίοι αρνούνται να πάρουν το όχι για απάντηση και επιμένουν ότι η αρχαία γλώσσα τους θα συνεχίσει να ομιλείται το μέλλον.
Η άποψη ότι η γλώσσα μιλούνταν μόνο από άγριους ανθρώπους της χώρας είναι ευτυχώς τώρα ένα πράγμα του παρελθόντος, όταν πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν καλλιεργήσει μια νέα εκτίμηση για την ιστορία και τις απειλούμενες κουλτούρες από το παρελθόν τους.
′′ Στη δεκαετία του 1960-70, υπήρξε αλλαγή στάσης για τον Τσακονίκα ως κάτι για να θησαυρίσει παρά να κρυφτεί," λέει ο Μάνου. ′′ Στην πραγματικότητα, πολλοί νεαροί Τσακώνες θύμωσαν με τους γονείς και τους παππούδες τους που δεν τους μιλούσαν Τσακωνίκα. Παρακαλούσα τον πατέρα μου να μιλήσει στα παιδιά μου, αλλά αρνήθηκε. Τώρα είναι της μόδας με τη νεότερη γενιά."
Ακόμη και οι πινακίδες του δρόμου είναι πλέον τόσο στα Τσακωνικά όσο και στα ελληνικά, και η γλώσσα προβάλλεται σε μουσεία και αρχεία, συμπεριλαμβανομένων των Τσακωνικών Αρχείων, που καθιερώθηκε το 1954 ως τρόπος διατήρησης των γραπτών Τσακωνικών.
Υπάρχει ακόμη και πανηγύρι στην περιοχή τα καλοκαίρια, που λέγεται Melitzazz, που βοηθά να κρατηθεί ζωντανή η γλωσσική παράδοση.
Ένα λεξικό σε τρεις τόμους δημοσίευσε ακόμη και ο θείος του Κούνια πίσω στο 1986 και υπάρχουν προσπάθειες να γίνει διαθέσιμο online. Τα μαθήματα Τσακονίκα διαθέσιμα και online τώρα, διδάσκονται από τον Μάνου.
Και ένα νέο λεξικό, πένθος του Τσακανίκα συγγραφέα Σωτήρη Στενιώτη, είναι και στα σκαριά.
′′ Ό, τι δεν γράφεται ξεθωριάζει. Σε αυτή την εποχή της ενημέρωσης με το διαδίκτυο, δεν πρέπει να χάσουμε γλώσσα. Κάθε Τσακωνικό χωριό θα πρέπει να έχει ένα κέντρο Τσακώνικα για τους κατοίκους του και οι τάξεις των Τσακώνικα να προσφέρονται σε Σπάρτη και Αθήνα."