ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΘΑΚΗ
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2022
Μια από τις πιο θλιβερές στιγμές στη ζωή μας έρχεται όταν η πόρτα του σπιτιού του παιδικού μας φίλου κλείνει για πάντα , και όταν κλείνει αυτή η πόρτα τελειώνουν τα μεσημέρια της χαράς μας και της διασκέδασης μας στη γειτονιά που γεννηθήκαμε και ζήσαμε μαζί σαν παιδιά . Δεν θέλω να σκιαγραφήσω εγώ το λογοτέχνη Τάκη Αρβανίτη γιατί δεν έχω την δυνατότητα , αλλά με ένα κόμπο στο λαιμό και την ψυχή γεμάτη θλίψη και συγκίνηση θα προσπαθήσω αν μπορέσω με λίγα λόγια καρδιάς να αποχαιρετήσω τον Τάκη το φίλο μου . Να με συγχωρέσουν όσοι λίγοι δεν νοιώθουν ότι τα παιδικά μας βιώματα της φιλίας και της αγάπης δεν είναι κάτι τυχαίο στη ζωή μας .
O κύκλος της ζωής έκλεισε για έναν άνθρωπο με τον οποίο έχουμε ζήσει μαζί αμέτρητες ημέρες και αμέτρητα βράδια χαράς και στην Νεάπολη αλλά και στον Πειραιά στη διάρκεια της ζωής μας και η λύπη είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί έχουν μείνει πίσω ανεξίτηλα σαν μια τυραννία που θα διαρκεί οι μνήμες και τα γεγονότα που μεσολάβησαν . Στις αναμνήσεις της ζωής μας ξέρουμε ότι προσφεύγουμε στις δύσκολες στιγμές μας όλοι .
Λένε ότι υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν μεγαλώνουν ποτέ και πάντως σίγουρα δεν δέχονται τα ίδια ποτέ ότι γέρασαν . Τέτοια ήμαστε τα περισσότερα παιδιά που γεννηθήκαμε στη γειτονιά της γειτόνισσας μας εδώ της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας της Νεάπολης
Για τον Τάκη που εγώ ξέρω η Νεάπολη ήταν ένας προορισμός ψυχής ένα καταφύγιο , μια επιστροφή . Κάθε φορά αναλογιζόταν το προσωπικό του ταξίδι στη ζωή και έπαιρνε δύναμη για τη συνέχεια . Μέσα στην ομορφιά μπορείς πιο εύκολα να σκέπτεσαι και τα λάθη σου και να απολαμβάνεις χωρίς άγχος το δικαίωμα της σιωπής , στη Νεάπολη ο Τάκης εύρισκε τον εαυτό του .
Ήρθε στον κόσμο σε αυτή τη γειτονιά της Αγίας Τριάδας και ήταν ο δεύτερος από τους τρεις γιούς της μάνας του της Αρετής της Μιχαλοπούλου της δασκάλας , της Αρβανίταινας
Πήγε σε όλα τα σχολεία της Νεάπολης όπου και μεγάλωσε . Μετά το γυμνάσιο σπούδασε για ένα διάστημα Ιατρική και αργότερα ασχολήθηκε επαγγελματικά με την προώθηση φαρμάκων μεγάλων εταιριών στα φαρμακεία σε όλη την Ελλάδα .
Τη λογοτεχνία την ερωτεύτηκε πολύ νωρίς , από τα μαθητικά του ακόμα χρόνια θυμάμαι ότι αφοσιώθηκε στα γράμματα και στην τέχνη του λόγου . Τα πρώτα μαθητικά δημοσιεύματα του που έχω διαβάσει εγώ ήταν στις τοπικές μηνιαίες εφημερίδες από το έτος 1960 . Στη συνέχεια άρχισαν πυκνές δημοσιεύσεις κειμένων και άρθρων του γύρω από θέματα λογοτεχνίας , διηγήματα κρητικές , λαογραφικές έρευνες και άλλα. Έχει εκδώσει περισσότερα από δέκα πέντε βιβλία αν θυμάμαι καλά μεταξύ των οποίων « Τα Βάτικα δια μέσου των αιώνων , στα κακοτράχαλα Βατικοχώρια , στη σκιά του κάβο Μαλιά , προσωπογραφίες , Αγαπημένα μου Βάτικα , Ακολουθώντας τα αχνάρια του Βοία , Μνήμες της Γης των Βοιών με κορυφαίο για εμένα προσωπικά το βιβλίο “στα κακοτράχαλα Βατικοχώρια” που είναι αναφορά στον πατέρα του το γιατρό Χρήστο Αρβανίτη που εγώ τον γνώρισα μικρός , έναν ξεχωριστό και άριστο γιατρό και άνθρωπο στα Βάτικα .
Έχοντας συνεχή παρουσία 60 χρόνια στο χώρο των Ελληνικών γραμμάτων αφήνει πίσω του σημαντικό συγγραφικό έργο γιαυτό και η προσφορά του στην πνευματική ζωή των Βατίκων ήταν μεγάλη σε όλα τα χρόνια που έζησε .
Εκλέχθηκε Δημοτικός Σύμβουλος για μια τετραετία στον πρώην Δήμο Βοιών και υπηρέτησε με το αξίωμα του Αντιδημάρχου τα Βάτικα
Εκλέχθηκε πρόεδρος του Συνδέσμου Νεαπολιτών τα Βάτικα στον Πειραιά και τότε οραματίστηκε και συνέβαλε με τις προσπάθειες του και την βοήθεια και οργάνωση του Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευστάθιου , αλλά και άλλων κορυφαίων Βατικιωτών , να κατασκευαστεί και να στηθεί στην παραλία της Νεάπολης το άγαλμα του αφανούς Βατικιώτη Ναύτη που κοσμεί σήμερα την παραλία μας . O Τάκης ήταν ο κύριος μοχλός για την κατασκευή του αγάλματος .
Είχε επιστρέψει να τελειώσει τη ζωή του εδώ αναζητώντας την Ιθάκη του στο σπίτι που γεννήθηκε και στη ρίζα που ο ίδιος βλάστησε , εδώ που είδε για πρώτη φορά το φως της ζωής , στο περιβάλλον που έζησε ευτυχισμένος , μέσα στα πόδια της μικρής πολιτείας του θαλασσινού κόρφου και στην πλανεύτρα θάλασσα της .
Η καλύτερη για τον καθένα μας σκοπιά είναι η γωνιά της γης που γεννηθήκαμε και ζήσαμε τα παιδικά μας χρόνια , μια πόλη , ένα χωριό μια έρημη έστω καλύβα γράφει σε κάποιο από τα βιβλία του .
Συμφωνούμε απόλυτα Τάκη , στην παιδική μας ηλικία αποκαλύφτηκε στα μάτια μας ο κόσμος και η ζωή στη γειτονιά μας , η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία , νιώθουμε όλοι εμείς που σε αποχωριζόμαστε σήμερα ότι είμαστε Νεαπολίτες γιατί στη Νεάπολη ζήσαμε τα παιδικά μας ευτυχισμένα χρόνια .
Το χαρούμενο και το λυπημένο ήχο της μεγάλης καμπάνας της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας έλεγες συχνά ότι δεν τον άκουσες πουθενά αλλού γιατί γνώριζες φαίνεται καλά ότι ο ήχος της καμπάνας που θα ηχήσει και θα ακουστεί σε όλη τη Νεάπολη θα είναι και ο επίλογος της ζωής σου .
Συντετριμμένοι και περίλυποι στεκόμαστε απευθύνοντας σου τον τελευταίο χαιρετισμό , σε σένα τον αγαπημένο φίλο , τον Βατικιώτη πατριδολάτρη , από την ημέρα που γεννήθηκες μέχρι την αιωνιότητα
Στη μικρή πατρίδα σου τη Νεάπολη και στη σκιά της εκκλησίας της
Αγίας Τριάδας και όλων των εκκλησιών και εξωκκλησιών που μνημονεύεις στο βιβλίο σου “οδοιπορικό στα Μοναστήρια και τις εκκλησίες του Μικρού Αγίου όρους” , και στη σιωπή του κοιμητηρίου της Αγίας Μελάνης που θα διατηρήσουν ανάγλυφα τα βήματα σου στη ζωή , αιώνια ξεκουράσου ….
Στο βιβλίο σου “ακολουθώντας τα χνάρια του Βοία” ένα ποίημα σου είναι αφιερωμένο με βαθιά αγάπη στα αδέλφια σου
τον Γιώργο και τον Μπάμπη
“απ΄όλη τη γη που γύρισες , ταξιδευτή , τούτη η μικρή αυλή
σε χώρεσε μονάχα απ΄όλα τα΄ αρώματα που ανάσανες ,
των λουλουδιών της την μοσχοβολιά κράτησε με λαχτάρα η
μνήμη σου , κι απ΄όλα τα περάσματα των γυναικών , τ΄ανέμελο της γυναικός σου βήμα , φύλαξε η ακοή σου τρυφερά ”….
Με αυτή τη ανθρώπινη πανοπλία επάνω στη γη κατέρχεσαι στον τάφο σου για να παρουσιαστείς μπροστά στο δικαιοκρίτη θεό .
Λίγοι στοίχοι του μεγάλου μας ποιητή Κωνσταντίνου καβάφη από το ποίημα του “η Πόλις” αφιερώνονται από εμένα στον Τάκη για την παθολογική αγάπη του στην πόλη της Νεάπολης .
Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις , δεν θάβρεις άλλες θάλασσες .
Η πόλις θα σε ακολουθεί . Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους
Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
Και μες στα ίδια σπίτια θ΄ασπρίζεις .
Μια από τις πιο θλιβερές στιγμές στη ζωή μας έρχεται όταν η πόρτα του σπιτιού του παιδικού μας φίλου κλείνει για πάντα , και όταν κλείνει αυτή η πόρτα τελειώνουν τα μεσημέρια της χαράς μας και της διασκέδασης μας στη γειτονιά που γεννηθήκαμε και ζήσαμε μαζί σαν παιδιά . Δεν θέλω να σκιαγραφήσω εγώ το λογοτέχνη Τάκη Αρβανίτη γιατί δεν έχω την δυνατότητα , αλλά με ένα κόμπο στο λαιμό και την ψυχή γεμάτη θλίψη και συγκίνηση θα προσπαθήσω αν μπορέσω με λίγα λόγια καρδιάς να αποχαιρετήσω τον Τάκη το φίλο μου . Να με συγχωρέσουν όσοι λίγοι δεν νοιώθουν ότι τα παιδικά μας βιώματα της φιλίας και της αγάπης δεν είναι κάτι τυχαίο στη ζωή μας .
O κύκλος της ζωής έκλεισε για έναν άνθρωπο με τον οποίο έχουμε ζήσει μαζί αμέτρητες ημέρες και αμέτρητα βράδια χαράς και στην Νεάπολη αλλά και στον Πειραιά στη διάρκεια της ζωής μας και η λύπη είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί έχουν μείνει πίσω ανεξίτηλα σαν μια τυραννία που θα διαρκεί οι μνήμες και τα γεγονότα που μεσολάβησαν . Στις αναμνήσεις της ζωής μας ξέρουμε ότι προσφεύγουμε στις δύσκολες στιγμές μας όλοι .
Λένε ότι υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν μεγαλώνουν ποτέ και πάντως σίγουρα δεν δέχονται τα ίδια ποτέ ότι γέρασαν . Τέτοια ήμαστε τα περισσότερα παιδιά που γεννηθήκαμε στη γειτονιά της γειτόνισσας μας εδώ της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας της Νεάπολης
Για τον Τάκη που εγώ ξέρω η Νεάπολη ήταν ένας προορισμός ψυχής ένα καταφύγιο , μια επιστροφή . Κάθε φορά αναλογιζόταν το προσωπικό του ταξίδι στη ζωή και έπαιρνε δύναμη για τη συνέχεια . Μέσα στην ομορφιά μπορείς πιο εύκολα να σκέπτεσαι και τα λάθη σου και να απολαμβάνεις χωρίς άγχος το δικαίωμα της σιωπής , στη Νεάπολη ο Τάκης εύρισκε τον εαυτό του .
Ήρθε στον κόσμο σε αυτή τη γειτονιά της Αγίας Τριάδας και ήταν ο δεύτερος από τους τρεις γιούς της μάνας του της Αρετής της Μιχαλοπούλου της δασκάλας , της Αρβανίταινας
Πήγε σε όλα τα σχολεία της Νεάπολης όπου και μεγάλωσε . Μετά το γυμνάσιο σπούδασε για ένα διάστημα Ιατρική και αργότερα ασχολήθηκε επαγγελματικά με την προώθηση φαρμάκων μεγάλων εταιριών στα φαρμακεία σε όλη την Ελλάδα .
Τη λογοτεχνία την ερωτεύτηκε πολύ νωρίς , από τα μαθητικά του ακόμα χρόνια θυμάμαι ότι αφοσιώθηκε στα γράμματα και στην τέχνη του λόγου . Τα πρώτα μαθητικά δημοσιεύματα του που έχω διαβάσει εγώ ήταν στις τοπικές μηνιαίες εφημερίδες από το έτος 1960 . Στη συνέχεια άρχισαν πυκνές δημοσιεύσεις κειμένων και άρθρων του γύρω από θέματα λογοτεχνίας , διηγήματα κρητικές , λαογραφικές έρευνες και άλλα. Έχει εκδώσει περισσότερα από δέκα πέντε βιβλία αν θυμάμαι καλά μεταξύ των οποίων « Τα Βάτικα δια μέσου των αιώνων , στα κακοτράχαλα Βατικοχώρια , στη σκιά του κάβο Μαλιά , προσωπογραφίες , Αγαπημένα μου Βάτικα , Ακολουθώντας τα αχνάρια του Βοία , Μνήμες της Γης των Βοιών με κορυφαίο για εμένα προσωπικά το βιβλίο “στα κακοτράχαλα Βατικοχώρια” που είναι αναφορά στον πατέρα του το γιατρό Χρήστο Αρβανίτη που εγώ τον γνώρισα μικρός , έναν ξεχωριστό και άριστο γιατρό και άνθρωπο στα Βάτικα .
Έχοντας συνεχή παρουσία 60 χρόνια στο χώρο των Ελληνικών γραμμάτων αφήνει πίσω του σημαντικό συγγραφικό έργο γιαυτό και η προσφορά του στην πνευματική ζωή των Βατίκων ήταν μεγάλη σε όλα τα χρόνια που έζησε .
Εκλέχθηκε Δημοτικός Σύμβουλος για μια τετραετία στον πρώην Δήμο Βοιών και υπηρέτησε με το αξίωμα του Αντιδημάρχου τα Βάτικα
Εκλέχθηκε πρόεδρος του Συνδέσμου Νεαπολιτών τα Βάτικα στον Πειραιά και τότε οραματίστηκε και συνέβαλε με τις προσπάθειες του και την βοήθεια και οργάνωση του Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευστάθιου , αλλά και άλλων κορυφαίων Βατικιωτών , να κατασκευαστεί και να στηθεί στην παραλία της Νεάπολης το άγαλμα του αφανούς Βατικιώτη Ναύτη που κοσμεί σήμερα την παραλία μας . O Τάκης ήταν ο κύριος μοχλός για την κατασκευή του αγάλματος .
Είχε επιστρέψει να τελειώσει τη ζωή του εδώ αναζητώντας την Ιθάκη του στο σπίτι που γεννήθηκε και στη ρίζα που ο ίδιος βλάστησε , εδώ που είδε για πρώτη φορά το φως της ζωής , στο περιβάλλον που έζησε ευτυχισμένος , μέσα στα πόδια της μικρής πολιτείας του θαλασσινού κόρφου και στην πλανεύτρα θάλασσα της .
Η καλύτερη για τον καθένα μας σκοπιά είναι η γωνιά της γης που γεννηθήκαμε και ζήσαμε τα παιδικά μας χρόνια , μια πόλη , ένα χωριό μια έρημη έστω καλύβα γράφει σε κάποιο από τα βιβλία του .
Συμφωνούμε απόλυτα Τάκη , στην παιδική μας ηλικία αποκαλύφτηκε στα μάτια μας ο κόσμος και η ζωή στη γειτονιά μας , η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία , νιώθουμε όλοι εμείς που σε αποχωριζόμαστε σήμερα ότι είμαστε Νεαπολίτες γιατί στη Νεάπολη ζήσαμε τα παιδικά μας ευτυχισμένα χρόνια .
Το χαρούμενο και το λυπημένο ήχο της μεγάλης καμπάνας της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας έλεγες συχνά ότι δεν τον άκουσες πουθενά αλλού γιατί γνώριζες φαίνεται καλά ότι ο ήχος της καμπάνας που θα ηχήσει και θα ακουστεί σε όλη τη Νεάπολη θα είναι και ο επίλογος της ζωής σου .
Συντετριμμένοι και περίλυποι στεκόμαστε απευθύνοντας σου τον τελευταίο χαιρετισμό , σε σένα τον αγαπημένο φίλο , τον Βατικιώτη πατριδολάτρη , από την ημέρα που γεννήθηκες μέχρι την αιωνιότητα
Στη μικρή πατρίδα σου τη Νεάπολη και στη σκιά της εκκλησίας της
Αγίας Τριάδας και όλων των εκκλησιών και εξωκκλησιών που μνημονεύεις στο βιβλίο σου “οδοιπορικό στα Μοναστήρια και τις εκκλησίες του Μικρού Αγίου όρους” , και στη σιωπή του κοιμητηρίου της Αγίας Μελάνης που θα διατηρήσουν ανάγλυφα τα βήματα σου στη ζωή , αιώνια ξεκουράσου ….
Στο βιβλίο σου “ακολουθώντας τα χνάρια του Βοία” ένα ποίημα σου είναι αφιερωμένο με βαθιά αγάπη στα αδέλφια σου
τον Γιώργο και τον Μπάμπη
“απ΄όλη τη γη που γύρισες , ταξιδευτή , τούτη η μικρή αυλή
σε χώρεσε μονάχα απ΄όλα τα΄ αρώματα που ανάσανες ,
των λουλουδιών της την μοσχοβολιά κράτησε με λαχτάρα η
μνήμη σου , κι απ΄όλα τα περάσματα των γυναικών , τ΄ανέμελο της γυναικός σου βήμα , φύλαξε η ακοή σου τρυφερά ”….
Με αυτή τη ανθρώπινη πανοπλία επάνω στη γη κατέρχεσαι στον τάφο σου για να παρουσιαστείς μπροστά στο δικαιοκρίτη θεό .
Λίγοι στοίχοι του μεγάλου μας ποιητή Κωνσταντίνου καβάφη από το ποίημα του “η Πόλις” αφιερώνονται από εμένα στον Τάκη για την παθολογική αγάπη του στην πόλη της Νεάπολης .
Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις , δεν θάβρεις άλλες θάλασσες .
Η πόλις θα σε ακολουθεί . Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους
Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
Και μες στα ίδια σπίτια θ΄ασπρίζεις .
.jpg)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου