Ως εισηγήτρια του θέματος σχετικό με τις εξελίξεις γύρω από το ΠΟΠ Ελιάς Καλαμάτας στο ΠεΣυΠ, τοποθετήθηκα ως εξής:
Η Ελιά Καλαμών είναι χωρίς αμφιβολία ένα απο τα εθνικά μας προϊόντα με ετήσιες εξαγωγές άνω των 200 εκατ. ευρώ, γεγονός που καθιστά την αντιμετώπιση των ζητημάτων γύρω από το προϊόν αυτό, μείζονος εθνικής σημασίας.
Για τον ίδιο λόγο έπρεπε εδώ και 100 χρόνια που διακινείται το προϊόν αυτό στην παγκόσμια αγορά, να έχει χαραχθεί μια εθνική στρατηγική για την προώθηση του και για τη διασφάλιση της προστασίας της φήμης του που βασίζεται στα ποιοτικά του χαρακτηριστικά ώστε να είναι ανθεκτικό στο διεθνή ανταγωνισμό.
Δυστυχώς δεν υπήρξε ούτε σχέδιο, ούτε στρατηγική, ούτε συνέχεια, ούτε συνέπεια.
Αντίθετα, μικροσυμφέροντα, τοπικισμοί και απανωτά λάθη πολιτικών ηγεσιών συντέλεσαν ώστε να διογκώνονται τα προβλήματα των παραγωγών χωρίς να αντιλαμβάνεται. κανείς ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, με οικογένειες που έχουν επενδύσει κόπο και χρήμα στην καλλιέργεια της ελιάς Καλαμών και βάσει αυτής έχουν προγραμματίσει τις ζωές τους.
Πολύ περισσότερο όταν στις παγκόσμιες αγορές οι ελληνικές αστοχίες και ολιγωρίες θα επιτρέψουν στους διεθνείς ανταγωνιστές να μας υποσκελίσουν σιγά σιγά όπως κάνουν και με άλλα ελληνικά προϊόντα.
Αυτη τη στιγμή έχει προκύψει μέγα ζήτημα για τις εξαγωγές του προϊόντος και την επιβίωση των παραγωγών, μετά την δικαστική εξέλιξη που ακυρώνει επί της ουσίας την απόφαση Αποστόλου του 2018, που σημαίνει πρακτικά ότι περιορίζεται η χρήση του όρου «Kalamata Olives» στα στενά όρια του ΠΟΠ Καλαμάτας.
Με την απόφαση του ΣτΕ κανένας εντός της Ελλάδας και της Ευρώπης δεν μπορεί να εξάγει ελιές «Kalamata Olives», παρά μόνο όσοι βρίσκονται στο Νομό Μεσσηνίας. Αντίθετα, άλλες χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης (Αίγυπτος, Τουρκία, κλπ) μπορούν ελεύθερα να εξάγουν ελιές με το όνομα «Kalamata Olives» στην παγκόσμια αγορά. Κι αν αυτή τη στιγμή το πρόβλημα είναι των εξαγωγέων, δε θα αργήσει να αγγίξει και τους παραγωγούς που μόλις πέρυσι βίωσαν μια καλή σχετικά χρονιά από εμπορικής άποψης μετά σειρά ετών που οι τιμές είχαν κατακρημνιστεί.
Η παραγωγή της Μεσσηνίας που είναι μόλις το 3% της συνολικής ελληνικής δε μπορεί φυσικά να καλύψει τις εξαγωγικές ανάγκες και πρέπει να γίνει συνείδηση ότι το κενό των 80.000 τόνων που θα δημιουργηθεί στην παγκόσμια αγορά θα καλυφθεί από τρίτες χώρες.
Με την υπ’ αρ. 437 Απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 18/12/2020, με αυξημένη πλειοψηφία αποφασίστηκαν τα εξής:
-Να καταργηθεί η ρύθμιση Αποστόλου ως αντιφατική, μη εφαρμόσιμη και ισοπεδωτική.
-Να επεκταθεί η γεωγραφική και ποσοτική βάση της ζώνης ΠΟΠ σε ολόκληρη τη Νότια Πελοπόννησο βάσει ομοιότητας εδαφολογικών , κλιματολογικών και ιστορικό κοινωνικών χαρακτηριστικών
-Να υπάρξει Πολιτική Προστασίας και προώθησης της
βρώσιμης ελιάς και στο επίπεδο της παραγωγής και στο επίπεδο της
επεξεργασίας και της εμπορίας, με στόχο την αύξηση των καλλιεργούμενων
εκτάσεων και την στήριξη της τιμής στον παραγωγό.
Στη συγκεκριμένη συνεδρίαση εκφράστηκαν και διαφορετικές απόψεις σχετικά με το πόσο εφικτή ή πόσο άμεση θα ήταν η διαδικασία επέκτασης της ζώνης ΠΟΠ και τι θα σήμαινε η κατάργηση της ρύθμισης Απόστολου για τους παραγωγούς και μεταποιητές εκτός Μεσσηνίας, χωρίς να δοθούν πειστικές απαντήσεις αλλά μόνο δεσμεύσεις.
Τότε στην τοποθέτηση μου είχα πει παραφράζοντας τον Κονδύλη ότι θα μπορούσε κανείς να μη στέκεται σε τοπικισμούς αρκεί όλοι να έπρατταν το ίδιο.
Αν δεχτούμε ότι πρόθεση ήταν και είναι η διεύρυνση του ΠΟΠ γιατί αυτό δεν επιδιώχθηκε με ζέση τόσα χρόνια; Γιατί απέτυχε η προσπάθεια που ξεκίνησε το 2012; Γατί ενώ η ΕΑΣ Μεσσηνίας το 2014 κατέθεσε αίτηση τροποποίησης για διεύρυνση ποπ στους όμορους νομούς μετά το πήρε πίσω με άλλη αίτηση ακολουθώντας αίτηση του ΣΥΜΕΠΟΠ; Γιατί στο τελευταίο αίτημα τροποποίησης που υπέβαλλαν στο ΥΠΑΑΤ στις 29/9/2020, δεν περιλαμβάνεται γεωγραφική επέκταση στους όμορους νομούς του ΠΟΠ “Ελιά Καλαμάτας”, όπως είχαν ζητήσει το 2012 αλλά μετά υπαναχώρησαν.
Αν σήμερα ξεκινήσει άμεσα η προσπάθεια μπορεί να ευοδωθεί; Είναι εφικτή; Σε πόσα χρόνια θα ολοκληρωθεί; Ως τότε ποιές θα είναι οι συνέπειες για τους εκτός Μεσσηνίας παραγωγούς; Λάκωνες και Αρκάδες στην Περιφερειά μας;
Θα μπορούν να διαθέτουν το προϊόν τους;
Λύσεις μόνο εντός Πελοποννήσου ας έχουμε υπόψη ότι αφήνουν εκτός το 60% της Εθνικής Παραγωγής και δε θα είναι βιώσιμες.
Εν πάσει περιπτώσει για να απαντηθούν όλα αυτά χρειάζεται ευρύτατος διάλογος ανάμεσα σε όλους τους κρίκους της αλυσίδας , παραγωγούς, μετάποιητές, εξαγωγείς και η Περιφέρεια μας όφειλε να τον έχει ενθαρρύνει
και να τον πλαισιώσει με τεχνοκρατική γνώση και στρατηγική.
Σήμερα βρισκόμαστε προ των ευθυνών μας!
Σε τι ενέργειες προχώρησε σχεδόν δυο χρόνια τώρα η ηγεσία της Περιφέρειας Πελοποννήσου στην κατεύθυνση της πιο πάνω Απόφασης του ΠΕΣΥΠ και πως θωρακίζει τα συμφέροντα όλων των Πελοποννησίων παραγωγών;
Η ερώτηση είναι βέβαια ρητορική. Στην ουσία η περιφερειακή αρχή δεν έπραξε τίποτα.
Και το Δεκέμβριο του ‘20 και σήμερα το θέμα του ΠΟΠ το φέρνουν οι παρατάξεις της Αντιπολίτευσης στο Περιφερειακό Συμβούλιο.
Μάλιστα ο Περιφερειάρχης την Πέμπτη 23/6 συμμετείχε σε σύσκεψη για το θέμα στο ΥΠΑΑΤ με τον Υπουργό και φορείς της Μεσσηνίας και αναρωτιόμαστε τι θέσεις μετέφερε.
Πάντως όχι αυτές του Περιφερειακού Συμβουλίου!
Όλα αυτά σε πλήρη αναντιστοιχία με τις ενέργειες του Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας που έσπευσε να συγκαλέσει το Περιφερειακό του Συμβούλιο πριν ακόμα καθαρογραφεί η Απόφαση του ΣτΕ.
Οφείλουμε ως Περιφέρεια Πελοποννήσου να στηρίζουμε με κάθε τρόπο τον πρωτογενή τομέα καθώς αποτελεί το βασικό πυλώνα ανάπτυξης της Περιφερειάς μας, πρωτοστατώντας και αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και όχι απλά να παρακολουθούμε τις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα ερήμην μας.
Από την άλλη εμείς οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι ας αφήσουμε τις δημαγωγίες έχοντας στο μυαλό μας τις ψήφους στις περιφερειακές μας ενότητες, χωρίς να μας ενδιαφέρει αν δημιουργούμε προβλήματα σε παραγωγούς άλλων περιοχών.
Τέλος προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε ρύθμιση - λύση που θα διασφαλίζει την ομαλή παραγωγή και εμπορία του εθνικού αυτού προϊόντος.
.jpg)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου